logo mente sana 200
google-biz
Logo Mente Sana
google-biz

Rola dysocjacji w czasie zdarzenia traumatycznego?

Data publikacji: 06.03.2018

Dysocjacja jest mechanizmem obronnym, który pojawia się w chwili, kiedy organizm nie potrafi samodzielnie poradzić sobie z nadmiarem przytłaczających go bodźców podczas trwania zdarzenia traumatycznego.

Wówczas dochodzi do oddzielenie wizualnych, emocjonalnych i somatycznych doświadczeń od obecnego, codziennego poziomu świadomości. Doświadczenia mogą  być oderwane jedno od drugiego, jak również od pojedynczej osobistej narracji. 

Dysocjacja mechanizm obronny

mały chłopczyk zakrywa twarz rękami

Van der Kolk, psychiatra zajmujący się zaburzeniami pourazowymi,  uważa, że te “oderwane” aspekty traumatycznych doświadczeń są zwykle natury percepcyjnej albo zmysłowej i często po zdarzeniu są one doświadczane, jako niewytłumaczalne doznania fizyczne i nie mogą być wyrażone w języku ani zrekonstruowane.  „Niezdolność do ujęcia doznań i emocji w system słów sprawia, że wspomnienie traumy staje się terrorem nie-do-wypowiedzenia (van der Kolk), któremu towarzyszy niemy i obezwładniający afekt” (za: Sakson – Obada). Brak werbalizacji wspomnień dotyczących urazu przyczynia się do tego, iż część własnego doświadczenia staje się obca a pochodzące z niej emocje są niezrozumiałe i przerażające.

Rodzaje dysocjacji

Putnam, autor wielu publikacji o dysocjacji, wyróżnia trzy główne jej funkcje:

(1) automatyczne zachowanie w obliczu psychologicznych, przytłaczających okoliczności;

(2) segmentacja bolesnych wspomnień i uczuć;

(3) oddzielenie od siebie w konfrontacji z ekstremalną traumą.

Znaczenie i konsekwencje dysocjacji

Głębszego zrozumienia znaczenia celu pojawienia się dysocjacji a później jej dość bolesnych konsekwencji oddają słowa Salter - psycholog, która zawodowo zajmuje się ofiarami przestępstw seksualnych i ich sprawcami: 

dysocjacja jest najpotężniejszym środkiem unikania bólu (…) pojawia się w sytuacji, kiedy traumie nie można ani zapobiec, ani jej psychicznie przetrwać, ani przed nią uciec. Jeśli ciało nie może się wyrwać, robi to przynajmniej umysł i dusza. Istotą dysocjacji jest – co wynika z semantyki – rozłączenie. Jest to proces separacji, który wskazuje raczej na swoje podłoże niż na zawartość, która może być różna. Dysocjacja może przebiegać między poczuciem własnego „ja” a ciałem (doświadczenia spoza ciała, analgezja), między poczuciem „ja” a poprzednimi tożsamościami (fugi dysocjacyjne, zaburzenie osobowości wielorakiej), między poczuciem „ja” a bieżącymi okolicznościami (wycofanie, retrospekcje, zamknięcie), między poczuciem „ja” a przeszłością (amnezja), czy między poczuciem „ja” a emocjami (odrętwienie / stupor). 

Salter za mocną stroną dysocjacji uważa to, że skutecznie odcina ofiarę od traumy, a za słabą, że odcina ją też od całej otaczającej rzeczywistości.

3/5 - (2 głosów)
Logo Mente Sana Studio Psychoterapii
Studio Neuropsychologii i Terapii Traumy
ul. Czarnieckiego 11/3
01-548 Warszawa
+48 792 771 127
info@mentesana.pl
Wskazówki dojazdu
google-biz

RODO / Cookies

W celu zapewnienia moim klientom najwyższej jakości usług wykorzystuję na stronie pliki cookies.

Korzystanie ze strony mentesana.pl bez zmiany ustawień plików cookies oznacza, że będą one zapisywane na Twoim urządzeniu.

Zmiany w plikach cookies mogą zostać wprowadzone w Twojej przeglądarce internetowej.

Ważne informacje

www.mentesana.pl korzysta z zewnętrznych technologii śledzących: Google Analytics i Facebook Pixel. Informacje na temat ich Polityk Prywatności można znaleźć na wymienionych stronach internetowych.

Potrzebujesz więcej informacji? Skontaktuj się ze mną

2016-2023 © Mentesana
Przy zabezpieczeniach i zarządzaniu stroną pomaga 41.pl