Podstawą psychoterapii somatycznej jest praca z odczuciami w ciele. Aktywuje ona również inne znaczące obszary naszych doświadczeń, a są nimi: kontekst, odbiór bodźców sensorycznych, emocje, interpretacja, analiza, impulsy, wybór i działanie. Praca poprzez łączenie wymienionych powyżej dziewięciu sfer prowadzi do integracji przytłaczających, często traumatycznych ludzkich doświadczeń i regulacji autonomicznego układu nerwowego. Uwaga na ciele i rozumienie reakcji pochodzących z układu nerwowego są kluczowe w psychoterapii somatycznej. Terapia ta uwzględnia również ruch, dotyk (stymulacja odpowiednich grup mięśni) i oddech. W psychoterapii somatycznej sporo uwagi kieruje się na uaktywnienie zasobów i ich ucieleśnienie, co istotnie wpływa na przywrócenie zdolności organizmu do samoregulacji, osiągnięcia równowagi i integralności.
Terapia somatyczna szczególnie polecana jest w pracy z osobami z doświadczeniem traumy relacyjnej lub po zdarzeniach traumatycznych, ale także w przypadku wystąpienia:
W pracy ukierunkowanej na poprawę zdrowia psychicznego warto wprowadzić do codziennej domowej rutyny medytację, relaksację, jogę lub inne sposoby redukcji stresu i napięcia.
Większość aktualnie stosowanych psychoterapii odnosi się do procesów poznawczych i emocji. Uzyskane informacje są przetwarzane od kory nowej w kierunku układu limbicznego (od góry do dołu / top - down). Kora nowa odpowiada za myślenie, analizowanie, wyciąganie wniosków, natomiast układ limbiczny za doświadczanie emocji. Podczas terapii klienci mówią o swoich problemach i obawach. Jeżeli klient opowiada o doświadczeniach traumatycznych, to samo relacjonowanie często prowadzi do ponownej traumatyzacji. Dzieje się tak, gdyż trauma zapisuje się na głębszych strukturach mózgowia (w pniu mózgu) i wymaga przetworzenia jej w tym obszarze (od dołu do góry / bottom – up). W pniu mózgu dochodzi do uaktywnienia się reakcji obronnych na zagrożenie – walcz/uciekaj. W sytuacji niemożności walki bądź ucieczki, układ autonomiczny uruchamia kolejną reakcję obronną, która prowadzi do dysocjacji, znieruchomienia i zamarcia. Dlatego niezwykle ważne jest by terapia osób po doświadczeniach traumatycznych była prowadzona od dołu do góry (bottom – up) z uwzględnieniem najgłębszych struktur mózgowia i obejmowała pracę z doznaniami somatycznymi. Tylko poprzez pracę z ciałem można dotrzeć do najstarszego poziomu systemu nerwowego, czyli pnia mózgu (inaczej mózgu gadziego).
Warto wiedzieć, że mózg ludzki kształtował się etapami - od dołu do góry. Najpierw powstał pień mózgu (czyli mózg gadzi, który obejmuje doznania somatyczne), następnie system limbiczny (mózg emocjonalny), a na końcu kora nowa (myśli, mowa werbalna i percepcja). Do wielu trudnych przeżyć dochodzi na wczesnych etapach życia dziecka, zanim ono nauczy się mówić. Do tych odczuć można dotrzeć tylko poprzez pracę z doznaniami płynącymi z ciała. Dziecko odbiera informacje na poziomie cielesnym już w łonie matki, a funkcje poznawcze, w tym mowa kształtują się po urodzeniu. Dlatego niezwykle istotne jest by w psychoterapii posługiwać się językiem ciała oraz umieć odczytywać reakcje pochodzące z układu nerwowego. Praca z układem nerwowym i doznaniami somatycznymi znacząco wpływa na poprawę samoregulacji.
Osoby zainteresowane uzyskaniem więcej informacji o ciele i terapii somatycznej zapraszam do dołączenia do grupy na Facebooku "Ciało w Psychoterapii Somatycznej". https://www.facebook.com/groups/2889446808017627
www.mentesana.pl korzysta z zewnętrznych technologii śledzących: Google Analytics i Facebook Pixel. Informacje na temat ich Polityk Prywatności można znaleźć na wymienionych stronach internetowych.
