Trening umiejętności wyrażania i regulacji emocji zaczynamy od:
Krok 1. Psychoedukacja na temat emocji
Na początku uczymy najmłodsze dzieci (3-4 letnie) podstawowych emocji (złość, radość, smutek i strach). Później stopniowo poszerzamy słownik emocji.
Uczymy - skąd biorą się emocje i jaką rolę pełnią w naszym życiu. Pamiętajmy, że strach chroni nas przed niebezpieczeństwem, a lęk (np. przed odrzuceniem bądź mówieniem) trzeba przezwyciężyć z pomocą rodziców lub w terapii. Niektóre lęki są rozwojowe i z czasem mijają jak np. lęk przed duchami.
Wyjaśniamy jaki mają wpływ emocje na nasze zachowanie.
Tłumaczymy jak myśli wpływają na nasze emocje ( młodszych dzieci tego nie uczymy, tylko starsze najlepiej kiedy same zaczynają mówić „jestem głupi” , nie uda mi się”).
Należy opowiedzieć dzieciom o reakcjach ciała na pojawienie się emocji.
W nauce rozpoznawania emocji korzystamy z różnych pomocy edukacyjnych np. obrazki z emocjami, zdjęcia, książeczki, kolorowanki o dzieciach lub zwierzątkach doświadczających różnych emocji.
Psychoedukacja powinna być rozłożona w czasie, stopniowo wprowadzana.
Krok 2. Ćwiczenie – nauka identyfikowania własnych i czyichś emocji
Pomocne mogą być: fotografie, obrazki, marionetki i zabawy w odgrywanie ról.
Ważne by dzieci nauczyły się „patrzeć, słuchać i pytać”, kiedy próbują zrozumieć, jak czuje się inna osoba po to, żeby uniknąć nieadekwatnych wniosków opartych jedynie na obserwacji.
Pomagamy dzieciom rozpoznać przeżywane emocje w trakcie ich doświadczania; jeśli są zbyt intensywne to po wyciszeniu się.
Krok 3. Ćwiczenie – zachęcanie dzieci do odpowiedniego wyrażania swoich emocji
Podkreślenie znaczenia dzielenia się uczuciami z inną osobą
Krok 4. Ćwiczenie - uczymy dzieci jak radzić sobie z własnymi emocjami m.in. złością
W celu nauki radzenia sobie ze złością odsyłam do artykułu „Jak pomóc dziecku radzić sobie ze złością”. Autorką artykułu jest Nina Olszewska, psycholog. Dostęp do artykułu jest bezpłatny; znajduje się w internecie.
Trening wyrażania i regulacji emocji może być mało pomocny i wskazana będzie pomoc psychologa kiedy:
Dziecko posiada pozabezpieczny styl więzi. O stylach przywiązania pisałam w listopadzie 2017 r. w artykule: „Przywiązanie, a dorosłe życie”.
Dziecko doświadczyło ekspozycji na ekstremalny stres (trauma).
Rodzice są w konflikcie.
Brak regulacji emocji u rodziców.
Jeden z rodziców jest nadopiekuńczy.
Rodzice za mało czasu poświęcają dziecku. Potrzeby dziecka są unieważniane.
Rodzic doświadczył traumy, miał trudne dzieciństwo - nauczył się unikać trudnych emocji i odcinać od nich. Rodzic z takim doświadczeniem najczęściej unieważnia emocje dziecka.
www.mentesana.pl korzysta z zewnętrznych technologii śledzących: Google Analytics i Facebook Pixel. Informacje na temat ich Polityk Prywatności można znaleźć na wymienionych stronach internetowych.